Inmiddels alweer een jaar geleden struikelde ik bij toeval over een bijzonder initiatief op Kickstarter: het How to start a comic project van Pencils & Stories. Ik was nog niet lang bezig als illustrator en het smeulende vuur van de negende kunst begon bij mij alweer aardig te vlammen. Een idee voor een strip was bij me opgekomen tijdens het wandelen met de honden, een meisje genaamd Neesha met de wereld aan monsters in haar hoofd. Toen ik thuiskwam ben ik haar direct gaan schetsen.

Als ik van dat idee meer wilde maken, dan had ik houvast nodig. Een duidelijk pad om te bewandelen om van idee tot album te komen. Het schrijven zou me wel lukken, met zovel jaren aan schrijfervaring en het tekenen ook wel, ook al viel (en valt) daarin nog genoeg te leren. Maar er was nog zoveel meer nodig om die twe grote passies van mij, schrijven en tekenen, nu eindelijk eens met elkaar te verenigen in mijn meest geliefde kunstuitning: de strip!

Het How To Start A Comic concept leek me dus wel wat, stap voor stap het hele proces van de stripmakerij door, van concept, tot publicatie. Bij het inlezen bleek al snel dat dit internationale traject gestart werd door een Nederlandse stripmaker, namelijk Henrike Dijkstra, die vooral bekend staat om een webcomic genaamd Recollection City. Ze verwelkomde mij al snel in de cursus en misschien vond ze het stiekem ook wel leuk om een cursist te hebben waartegen ze gewoon in haar moers taal kon praten.

Het is inmidddels en jaar later en ik moet bekennen dat ik de cursus nog niet heb afgerond. Dat heeft niets te maken met de kwaliteit van de cursus, want die is heel duidelijk en compleet. Iedere stap wordt gedaan aan de hand van een video met veel voorbeelden. Een andere leuke bijkomstigheid is dat de cursus toegang geeft tot een Discord server, waar alle deelnemers met elkaar kunnen praten, tips kunnen uitwisselen en elkaar van wat opbouwende kritiek kunnen voorzien. Zoals op de meeste van dit soort plekken, zijn huisdierfoto’s ook populair.

Een van mijn persoonlijke uitdagingen bij dit soort trajecten is ook mijn overschot aan ideeen, want met welke strip zal ik aan de gang? Cryptide? This Seems Normal? Of toch die autobio-strip? Voorlopig lijkt Cryptide voorrang te krijgen, terwijl ik voorzichtig schrijf aan de Autifant en ik This Seems Normal ergens in mijn achterhoofd op een laag pitje laat sudderen.

Terwijl ik deze cursus begon te volgen, naam mijn illustratie werk ook een vlucht en kreeg ik meer, en meer uitgebreide, opdrachten. Opdrachtgevers hebben voorrang in mijn werkuren, dus het afronden van deze cursus zal me nog heel wat tijd kosten maar ik kijk ernaar uit om de eindstreep te kruisen en terug te kijken naar hoeveel ik ervan geleerd heb.

Gerelateerde links:
How to start a Comic: http://www.howtotstartacomic.com
Kickstarter: https://www.kickstarter.com/projects/pencilsandstories/how-to-start-a-comic-develop-your-own-comic-step-by-step
Pencils & Stories: https://pencilsandstories.com/
Recollection City: https://recollectioncity.com/

Ergens hier ver vandaan woont een roodharig jongetje genaamd Quinn in de lichtbundel van een vuurtoren. Hij heeft ruzie met zijn moeder want zijn sokken raken steeds vermist. Tot hij ontdekt waar zijn sokken naartoe verdwijnen. Ze worden weggegrist door kleine wezentjes genaamd Krummelingen. En ze hebben zijn hulp nodig.

Dat is hoe het boek de Krummelingen van Bo Vickery begint. Een spannend avontur voor kinderen, tot de rand gevuld met vreemde wezens en magie. En het mooiste is: ik mag het illustreren. Een hele uitdaging want de Krummelingen is het eerste kinderboek waarvoor ik mag tekenen. Een hele uitdaging. Eentje om met volle teugen van te genieten.

Hoe gaat dat dan in zijn werk? Zo’n kinderboek illustreren. Al doende leert men, dus Bo en ik gingen direct aan de slag. We hebben gebeld en gemaild over hoe veel illustraties er nodig waren, of ze in kleur moesten en wat voor stijl er ongeveer verwacht werd en natuurlijk ook wat zakelijke aspecten. Vordat ik kon beginnen met uitgebreide illustraties maken, moest ik eerst de Krummelingen zelf ontwerpen. Bo had natuurlijk al een heel boek over deze wonderlijke wezentjes geschreven en had er natuurlijk zelf al een beeld van. Gelukkig mocht ik haar manuscript al inzien, wat ik als schrijver alleen al een voorrecht vind.

Het bleken kleine groene mannetjes met antennes, oranje strepen op hun gezicht en grote handen en voeten. Ze gingen gehuld in kleding gemaakt van gestolen sokken. Mijn eerste ontwerp op basis van die omschrijving zien jullie hier links.

Hierbij kom je natuurlijk heel wat uitdagingen bij kijken. Het moeten illustraties worden die goed bij de leeftijd van de lezer passen: niet te kinderlijk, maar ook niet te eng. Het eerste ontwerp was niet onaardig maar te simplistisch, te clean. Zo leken het meer tekenfilmfiguren dan figuren voor een kinderboek. De stijl moest wat losser, met natuurlijk lijn- en kleurwerk en meer details in het gezicht en de kleding, dus volgde het ontwerp hier rechts.

Zoals jullie zien, meer gedetailleerd, iets minder kinderlijk. En het is nu veel duidelijker dat hij een gestolen sok aan heeft, met een verloren knoop om de boel bij elkaar te houden. Deze stijl werd goedgekeurd door Bo, dus we konden door met illustreren.

Soms kom je ook dingen tegen waar je een beetje nerveus van wordt in zo’ n proces. In dit geval werd duidelijk dat Bo deze wezentjes bedacht had met grote handen maar zonder duim. Dat is op zich natuurlijk een leuk gegeven maar een zenuwpees als ik word dan direct nerveus dat mensen zullen denken dat ik geen handen kan tekenen. En handen zijn al zo berucht moeilijk te tekenen.

Dat zijn het soort onzekerheden waar ik me dan even overheen moet zetten. Ondertussen ben ik hard aan het werk aan de verschillende illustraties die De Krummelingen zullen verrijken. Ik geniet enorm van dit proces en lhet leidt me tot het leren van allerlei technieken en een stijl waarin ik nooit eerder gewerkt heb.
Binnenkort lees je hier meer over hoe zo’ n illustratie tot stand komt.

Lees meer over Bo Vickery op: blog.bovickery.eu